VERLIESTALENT (Piety)

Gegevens: Categorie: Columns; Geschreven door Piety Veenema

Nee hè? Niet weer. Dat schreef ik vorig jaar in mijn column Pech en geluk, dat ik een talent heb voor het verlies van oorhangers. En dat ik veel eenlingen bewaar in mijn sieradendoos voor het geval die andere toch nog ergens opduikt.

Dit voorjaar leek het er wéér op. Ik ontdekte het tijdens een optreden – in een achterafzaaltje waar ik me omkleedde. Oei, mijn mooiste oorhangers, jaren geleden gekocht tijdens een familieweekend in Vledder. Lange roze - met achtereenvolgens een bolletje, ringetjes en een hartje - passend bij de roze kleren van mijn typetje Jeltje Bloem in ’t Veldje. Ik controleerde of alles goed zat. Tastte bij één oor in het niets en dacht: shit, shit shit.

Tijdens mijn Jeltje-act dacht ik: eigenlijk een wonder dat het niet eerder is gebeurd. Dat heb je met die hangers met losse haken. Deze vind ik vast nooit weer. Maar toen ik later mijn optreedspullen in de kofferbak zette, wist ik niet wat ik zag. Dáár lag ie, op de parkeerplaats te glinsteren in de zon. Achter mijn eigen autowiel.

Intussen heb ik mijn complete roze oorhangers al weer vaak gedragen. Maar kortgeleden – in de auto onderweg naar een etentje met vrienden – ging mijn hand ineens langs mijn linkeroor. Nee hè? Niet wéér. Kleren binnenstebuiten, auto minutieus afgespeurd. Nergens te bekennen.

Dan maar hopen dat ie ergens thuis ligt, in de garage of op de oprit of in de tuin.
Maar nee. ‘k Heb echt op de onmogelijkste plekken gezocht. Tevergeefs.

‘Leven is leren omgaan met verlies.’ Dat schijnt oud-minister Els Borst ooit gezegd te hebben, las ik in de krant, iemand citeerde haar in een interview. Dat sloeg natuurlijk heel ergens anders op. Maar toch dacht ik er aan. En aan wat ze nog meer zei: ‘Leven is het onvermijdelijke lief te gaan hebben.’

Ach, het is maar een oorbel, dacht ik laconiek. Van een paar euro. Nou, dat wordt dus nieuwe kopen. Bij de C1000 heb ik al leuke gezien, ook nog met een knalroze armband.

Kom ik na een lange werkdag thuis, staat manlief me op te wachten met tussen duim en wijsvinger – hoe is het in de wereld mogelijk – mijn lange roze oorhanger. Gevonden terwijl hij aan het stofzuigen was: onder mijn kookboekenkastje in de keuken.

Piety Veenema, 23 juli 2013

Reageren op mijn column? Mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Dit is een vervolg op mijn column "Pech en geluk" van 16 juli 2012 (zie onderstaande link)

PECH EN GELUK (pietyveenema.nl)