NOSTALGIE (gastcolumn van Marian)

Gegevens: Categorie: Columns; Geschreven door Marian van Kampen

‘U moet de thermostaat meteen een flink aantal graden hoger zetten dan wordt het sneller warm’ legde de verwarmingsmonteur mij uit. Vorige maand kreeg ik een nieuwe verwarmingsketel. Hij is kleiner dan de vorige en werkt met een nieuwe techniek: moduleren. In combinatie met de modulerende kamerthermostaat wordt de ketel extra zuinig en efficiënt. Laat de strenge winter maar komen, ik ben er klaar voor.

Als ik woensdagsavonds verkleumd thuis kom, zet ik de thermostaat meteen op 21.Een koude luchtstroom trekt langs mijn benen als ik naar het journaal kijk. Mijn thermostaat geeft 18 graden aan. Hè, hoe kan dat? Ik ben al ruim 2 uur thuis. Gaat minder snel dan ik dacht. ‘Ach, mensen zijn toch niets meer gewend tegenwoordig’ zegt een oudere mevrouw in het journaal als haar gevraagd wordt of ze het koud heeft zonder muts. Ze heeft gelijk. Ik moet opeens aan de winters van vroeger denken waarin er – in mijn herinnering – altijd sneeuw lag en je minstens een paar weken kon schaatsen.

Wij hadden geen centrale verwarming, maar een kolenkachel. In de winter speelde het gezinsleven zich af rondom de warme kachel als je tenminste het geluk had dat die niet uitging. Dat hield in: asla leeghalen, met de volle asla naar de schuur lopen om hem te legen, kachel weer opnieuw aanmaken en hopen dat hij aanbleef…

Als kind opende ik ‘s ochtends vol verwachting de gordijnen. De ramen waren bedekt met de meest grillige ijsfiguren en zetten de kamer in een soort zilverachtige gloed. IJsbloemen, wie kent ze nog? De waterleiding werd ’s avonds afgesloten om te voorkomen dat hij zou bevriezen. Voordat mijn ouders naar bed gingen werden er emmers gevuld voor drinkwater en water om je te wassen. IJskoud water dat we de volgende ochtend in een teiltje op de nog na-smeulende kachel een beetje lauw probeerden te krijgen. In de wc brandde overdag een petroleumstel zodat de doorspoeling niet zou bevriezen. Nu ik dit opschrijf kan ik me zoveel primitiviteit nauwelijks meer voorstellen.

Ik ril en kijk op mijn thermostaat: 19 graden. Het vlamsymbool brandt en blijft branden ook als ik de thermostaat lager zet. Dat kan niet goed zijn. Ik pak m’n bodywarmer en wikkel een plaid om mijn benen. Morgen bel ik de verwarmingsmonteur.

Marian van Kampen, 7 december 2010

Reageren op deze column? Mail dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.