RELAXT MET DE TREIN (gastcolumn van Marian)

Gegevens: Categorie: Columns; Geschreven door Marian van Kampen

Het is 8 uur ’s ochtends en we wachten op de sneltrein naar Leeuwarden. Een vriendin heeft een “kleuren, kleding en make-up” advies geregeld in Sneek, waarmee we van 9 tot 5 onder de pannen zijn. Een echte verwendag! Als ervaren treinreiziger heb ik haar overgehaald met de trein te gaan. ‘Veel relaxter, geen stress van files en we kunnen lekker bijpraten’. Mijn vriendin was overtuigd en ik regelde de treinkaartjes.

Met de Spits en een beker koffie stappen we de bomvolle trein in waar we nog net in een hoekje bij de deur kunnen staan. Voordat ik een slok van mijn koffie kan nemen, krijgen we controle van een vrouwelijke conducteur, een nors kijkende veertiger met overgewicht. Nog in gedachten laat ik onze kaartjes zien.

‘U reist met korting!’ klinkt het verontwaardigd.
Het kwartje valt onmiddellijk. Hoe kon ik zo stom zijn! Je mag met een NS-voordeelurenkaart niet voor 9 uur reizen en het is nog maar 8 uur. ‘Ik heb het te goeder trouw gedaan,’ stotter ik.
‘Zal best’ mompelt ze, terwijl ze driftig op een apparaatje codes intoetst. Dan kortaf: ‘Uw identiteitsbewijs’. Gebiedend houdt ze haar hand op.
Zou ze door Arriva gescreend zijn op haar bitchgehalte? Met één hand haal ik mijn rijbewijs uit mijn tas en probeer met de andere de beker hete koffie in evenwicht te houden.
Als ze de gegevens heeft overgenomen, kijkt ze me streng aan en zegt gewichtig: ‘Dan moet ik u nu een vraag stellen maar u bent niet verplicht hierop te antwoorden’.

Ik houd mijn adem in. In de coupé is het doodstil en alle ogen zijn op mij gevestigd.
‘Waarom reist u zonder geldig vervoersbewijs?’. Ik begin me bijna een crimineel te voelen maar ben niet van plan mijn dag door haar te laten bederven.
‘Omdat korting zò in mijn systeem zit, dat ik automatisch die knop heb ingedrukt,’ zeg ik geheel naar waarheid. Daar heeft ze niet van terug.
Mijn vriendin, die alleen de auto in haar systeem heeft, slaat het met verbijstering gade.

Even nog, heb ik de vage hoop dat ik zò betrouwbaar overkom dat ze ons geen boete in rekening zal brengen. Eén blik op het bonnetje is genoeg. Nee dus. Voor tweemaal een enkele reis van Groningen naar Sneek - een rit van exact 57 minuten - betalen we € 94,40. Dit is niet het begin van de verwendag zoals we die ons hadden voorgesteld. ’Het is maar geld,’ zeg ik stoer tegen mijn vriendin.

Als ik 's avonds na een heerlijke dag thuiskom, haal ik de bonnen tevoorschijn. De tekst liegt er niet om. Na 7 dagen wordt het bedrag met €10 verhoogd en na 28 dagen gaat de vordering naar een incassobureau. Bij geen betaling wordt justitie ingeschakeld.

Hier wil ik nooit meer aan herinnerd worden. Ik maak het bedrag over via internnet en plan de betaling in op de 7^de dag. Geen dag eerder.

Marian van Kampen, 30 november 2010

Reageren op de gastcolumn? Mail dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.